Grottentochten in Mulu

Dag 4. Mulu (15 september 2010)

Om kwart voor negen staat onze eerste tocht op het programma, we gaan de Clearwater Cave en Cave of the Winds bezichtigen. Na het ontbijt zorgen we ervoor dat we om half negen al aanwezig zijn op het rendez vous punt (voor het kantoor van het park). Er wordt gecontroleerd of we betaald hebben en we mogen meelopen richting de rivier. Hier krijgen we onze lijfvesten en mogen we plaatsnemen op één van de long boats waarmee we een stuk over de rivier gaan varen richting de eerste grot die we vandaag gaan bezichtigen.

We maken eerst nog een korte stop bij een dorpje om kennis te maken de levensstijl van de mensen uit deze regio. Het is armoedig, een hoop zwerfhonden liggen te slapen, een enkeling is een houten huis aan het bouwen, een oud vrouwtje verkoopt haar handgemaakt souvenirs aan ons (toeristen) en kinderen spelen en badderen in de rivier. Verder zijn er wat informatieve borden opgehangen over de historie van het gebied en de ontwikkelingen rondom godsdiensten. Het is duidelijk dat de mensen hier niet veel hebben. Elke keer als we tijdens het varen langs de spelende kinderen varen worden we warm begroet met een hoop gezwaai en “helloo”, dit was wel heel leuk om mee te maken en uiteraard roepen, lachen en zwaaien we terug.

We verzamelen weer bij de long boat en varen door de ondiepe rivier richting onze eindpunt. De rivier is op bepaalde punten erg ondiep en het hulpje van de stuurman doet zijn best om de boot uit dit ondiepe te duwen met behulp van een stok. Waar we ook kijken tijdens deze boot trip, we zien alleen maar bomen (takken hangen over de rivier heen) en de rivier grenst ook aan gebergten, hierbinnen zullen we de grotten gaan bezichtigen. Eenmaal aangekomen op het eindpunt, krijgen we instructies dat we naar boven moeten en dat we aan de ingang van de grot verwacht worden door onze gids. Er is kunstmatig een pad/ trap aangelegd om naar boven te kunnen klimmen en dat doen we dus ook – het zijn flinke klimmen die we moeten maken om in de grotten te kunnen komen. Een aantal toeristen hebben duidelijk problemen om boven te komen, maar deze hebben ook wel een flinke dosis aan overgewicht. Mensen die niet al te zwaar zijn komen makkelijk boven.

De grot zelf is indrukwekkend, eerlijkheidshalve hadden we echt geen verwachting van wat ons te wachten stond. Stalagmieten en Stalactieten zijn er in overvloed en er wordt een hoop verteld over de historie van deze cave of the winds. Eén van de indrukwekkende dingen waren de golven in het plafond van de grot, dit blijkt veroorzaakt te zijn doordat er vroeger water door deze grot heen liep. Dit is best lastig te bevatten als je zo hoog t.o.v. zeeniveau zit. De naam van de grot blijkt gegeven te zijn n.a.v. de tocht in de grot, er staat inderdaad een flinke wind. Verder zijn bepaalde delen niet verlicht en is een zaklamp heel handig en vooral leuk om mee naar interessant gevormde stenen te zoeken. Onze volgende stop is de Clearwater Cave, welke flink lager gelegen is en bekend staat om het water dat erdoorheen loopt. Ook zeer indrukwekkend allemaal! De gids vertelt ons dat wanneer je je gezicht wast met dat water, dat je daar door jonger wordt. Fleur en ik doen dat (niet dat we dat geloven) en maken er een foto van. Na de tour van ongeveer 2 uur hebben we de keuze om met de long boat terug te varen of te gaan zwemmen. Met het oog op onze middagprogramma besluiten wij om terug te gaan naar de headquarters (HQ) van het park om te gaan lunchen en uit te rusten. Wij liepen ongeveer 10km op een dag door het park heen, rust was geen overbodige luxe (vooral niet door het slaaptekort dat we ook nog eens opliepen door de Malaria pillen).

Het park zelf heeft haar kleine restaurantje, iedereen moet netjes zijn/ haar schoenen/ slippers uittrekken om naar binnen te mogen. Althans, de tafels staan buiten en men moet binnen zelf zijn/ haar eten bestellen. De dame met 11 vingers neemt onze bestelling op en we krijgen een stuk bamboe mee met een nummertje erop – het eten wordt wel voor je gebracht. Fleur en ik genieten van het pittige Maleisisch eten en spoelen de pittigheid weg met 7-Up en Coca Cola. We kunnen onszelf opmaken voor de volgende 2 grotten: Lang- en de Deer Cave.

Onze gids is Jenny en heeft een bijzonder goed getraind oog voor de insecten die we tegenkomen, we schieten een hoop foto’s van de insecten die we nauwelijks konden herkennen door hun camouflage en luisteren naar de andere verhalen van haar over de flora en fauna in het Mulu National Park. Gelukkig konden we wel foto’s maken in de openlucht, we kwamen er al snel achter dat onze camera niet echt opgewassen is tegen foto’s in het donker. Misschien word het dan toch maar eens tijd om een SLR camera aan te schaffen.

De Deer Cave bezoeken we als eerste en is vernoemd naar, jawel heel verrassend, Dhr. Deer. De omvang van deze grot is abnormaal groot! De geur van ammoniak is wel aanwezig maar niet heel sterk, de grot is voornamelijk bedolven in vleermuizen uitwerpselen. Regelmatig zien we vleermuizen klapperend vliegen door de grot. Verder heeft Fleur het lastig omdat we her en der een spin tegenkomen (niet haar favoriete dier) en verder zijn er ook veel kakkerlakken te vinden (die zich voeren met de uitwerpselen). De meest indrukwekkende bezichtigingen zijn verder het profiel van Abraham Lincoln en Garden of Eden, vooral de laatst genoemde is adembenemend mooi! De vierde grot van de dag doen we enigszins met tegenzin, vooral omdat de derde al zo indrukwekkend was en voor ons zeker het hoogtepunt zou worden (vinden we vooraf al) en hierdoor is de motivatie wat lager. De Lang Cave is wel een mooie grot met hele andere steensoorten dan de voorgaande 3 grotten en het leuke aan deze grot zijn de vleermuizen die je kunt fotograferen terwijl ze hun slaap doen in hun holletjes aan het lage plafond. We kregen wel de tip om onze monden dicht te houden als we naar boven keken :). Uiteindelijk kunnen we net voor 5 uur naar de observatorium om te kijken of de vleermuizen vandaag wel zin hebben om naar buiten te komen. En we hoeven vandaag niet lang te wachten, de vleermuizen vliegen massaal in een kronkelende vorm de grot uit. Iedereen stond al met zijn/ haar camera te wachten en aan het geklik van de camera’s lijkt bijna geen eind aan te komen. Fleur en ik zijn opgelucht dat we morgen niet weer hoeven te wachten en na onze excursies gewoon terug kunnen naar het resort. We wandelen weer over het pikdonkere pad in 45 minuten terug naar de ingang van het park en gaan met de tuk tuk terug naar het resort. Na het eten gaan we meteen terug naar onze kamer om te ontspannen, de tv kanalen zijn uitgerust met oa. een Amerikaanse zender en we kijken relaxt een filmpje en nemen de dag nog door. Hopelijk kunnen we vannacht wel slapen.