Reis naar Mulu en Malaria trippin'
Door: Erden
14 September 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Dag 3. Kuala Lumpur – Mulu (14 september 2010)
Om 5 uur gaat de wekker en na het douchen sluiten we de koffers en maken ons klaar om naar de luchthaven te reizen. Er wordt netjes een taxi naar binnengehaald om 6 uur en onze rit begint. Op dit tijdstip is er nauwelijks verkeer en we kunnen lekker doorrijden, we twijfelen wel of het wel zo een goede keuze was geweest om de taxi te nemen. Deze chauffeur is gelukkig wel stil en probeert niet van alles te verkopen aan ons en heeft netjes zijn meter aangezet, echter is zijn rijstijl niet helemaal veilig. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren aan op de luchthaven. Bij het parkeren werp ik een blik op de teller van de taxi meter en zie 60 staan en ik denk “dat is een stuk beter dan die 80 die ons verteld werd door de conciërge van het hotel”. Ik wilde gewoon 80 Ringgits geven omdat die man netjes zijn werk heeft gedaan. Op dat moment, klikt de chauffeur snel de meter uit en vraagt vervolgens 100 Ringgit van ons met argument dat het nacht tarief was. Het is nog geen 7 uur ’s ochtends en we hebben weer ruzie met een taxi chauffeur! Ik vertel hem netjes dat het nacht tarief niet geldt op dit tijdstip en meneer de chauffeur begint zijn stem te verheffen. Wij stellen voor hem gewoon 80 te geven (ondanks de 60 op de teller) waarop hij woedend de auto uitstapt. Ik verwachtte hem met een honkbalknuppel voor mijn deur te staan, dus ik stap snel uit om te kijken wat hij ging doen. Hij pakte slechts de koffers, waarop ik hem de 80 Ringgits gaf met een glimlach. Hij mompelde wat verder en wij konden gaan inchecken.
Voordat we boarden eten we onze ontbijt op welke goed te eten was en gaan zitten voor onze 1 uur en 50 minuten durende reis naar Kuching. We hebben besloten om al onze reizen te maken met Malaysia Airlines (niet veel duurder Air Asia en wat gunstigere vliegtijden).
Bij het plaatsnemen valt me op dat er Nederlanders in het vliegtuig zitten en we gaan vermoeden dat er best veel Nederlands in Maleisië te vinden zijn. Het tweede dat me opvalt is dat er een fleece te vinden is in het buideltje voor me en verder bij geen andere stoelen, ik sta er niet te lang bij stil. Nadat we opstijgen krijg ik toch wat last van mijn rug en krijg de indruk dat er iets mis is met de stoel waar ik op zit waarop ik dacht dat het toch wel aan mij zou liggen. Na 5 minuten trok ik de pijn en ongemakkelijk houding niet en de stoel was inderdaad ingezakt en de fleece was blijkbaar bedoeld om op te zitten, haha! Bij het hapje dat we ontvangen zit een verpakking met 3 Ferrero Rocher’s, dat is luxe dat we niet veel hebben gezien op vluchten (in tegenstelling tot mijn stoel uiteraard).
Na ongeveer 7 kwartier vliegen over zee landen we op Kuching in de provincie Sarawak en kunnen we richting de volgende gate, het vliegtuig vertrekt pas om 11:15 uur en moeten we, dus, ruim een uur doden. De vluchten naar Mulu worden uitgevoerd door MASwings, welke een dochtermaatschappij van Malaysia Airlines is, met wat kleinere propeller aangedreven vliegtuigen. De anderhalf uur durende vlucht met alleen zicht op bomen, gebergten en mooi kronkelende rivieren brengt ons in het noorden van Sarawak waar we midden in de jungle landen. De terminal van de luchthaven is geen terminal te noemen, het vliegtuig parkeert zich op zo een 30m van de terminal en je loopt naar binnen waar je wc’s hebt en een loketje waar je de koffers kunt ophalen. De jongens trotseren de warmte bij het laden van de koffers op grote karren die naar het loket worden gereden. Als iedereen bij het uitstappen haar/ zijn eigen koffer zou meenemen zou het makkelijker en sneller gaan denk ik.
Eenmaal de koffers opgehaald staat er aan de andere kant van de terminal een busje te wachten die ons naar ons resort zou brengen (we wilden eerst in het park zelf slapen, echter doordat we zo laat informeerden bleek deze al helemaal vol te zitten en moesten we uitwijken naar het wat duurdere en luxer resort). Zodra we instappen in het busje worden we vergezeld door andere toeristen, uiteraard allemaal Nederlanders. Eén van de heren (jaartje of 45) spreekt ons aan en begint zijn reisverhaal op te sommen en wat hij allemaal wel niet had gezien in zijn leven. En op deze vakantie had hij zijn dochtertje meegenomen. Althans dat dachten we toen we het meisje van een jaar of 20 zagen, later bleken ze geen dochter en vader te zijn. En natuurlijk kent liefde geen leeftijd, maar wij hebben wel heerlijk kunnen lachen toen docht.. vrouwlief vertelde dat iedereen dacht dat hij haar vader was.
Goed, eenmaal aangekomen op het resort (www.royalmuluresort.com) kunnen we inchecken en tijdens het inchecken verzamelen de meeste toeristen zich al op één punt om foto’s te schieten van een spin met formaten en kleuren die we in Nederland niet snel zullen tegenkomen. Na het inchecken lopen we naar onze kamer toe, het resort is daadwerkelijk prachtig! De locatie (uiteraard midden in de jungle) en hoe het gebouwd is! De kamer is heel ruim, netjes en schoon. Fleur is het meest gelukkig met het feit dat er geen wifi is, ik baal daar wel een beetje van, haha!
Na het opfrissen spuiten we onszelf onder met deet en trekken onze loopschoenen aan en maken we ons op voor onze eerste aanraking met Gunung Mulu, National Park (www.mulupark.com). Het resort heeft kleine busjes en soort van tuk tuk’s die vanaf het resort naar het park en vice versa pendelen voor een kleine vergoeding. Bij het inlopen van het park moet men eerst over een brede houten hangbrug (canopy) en vervolgens dient iedereen zich te melden bij het kantoor van het park. Wij zijn dus meteen naar binnen gegaan om het één en ander uitgelegd te krijgen. Dwars door het park is er een pad aangelegd en dat pad leidt tot de bezienswaardigheden, daarnaast zijn er ook paden die wat wilder zijn. Bepaalde bezienswaardigheden mag je op je eigen houtje doen en andere ben je verplicht onder begeleiding te doen en moet je dus extra voor betalen. Wij hebben meteen 3 dagen entree voor het park betaald en voor de eerstvolgende 2 dagen de begeleiders geboekt voor wat bezienswaardigheden. Omdat het op die dag al middag was, konden we ons niet meer opgeven voor een bezienswaardigheid op die dag en zijn we gaan wandelen op onze eigen houtje naar de Paku waterval. De torenhoge bomen (30 – 40m hoog), hagedisjes, libellen, vlinders ter grootte van vogels, slangen, torren, slakken ter grootte van tennisballen, duizendpoten van ongeveer 25cm en de soms oorverdovende geluiden van de insecten houden ons goed bezig op ons pad naar de waterval. Na ca. anderhalf uur bereiken we de waterval, het was niet echt wat we ervan verwachtten maar zeker wel leuk om te zien.
Het was al 4 uur geweest in de middag en we wilden richting de zogenaamde ‘bat observatory’ waar men zich iedere dag tussen 5 en 6 uur verzamelen om naar vleermuizen te kijken die bij zonsondergang massaal op zoek gaan naar eten en hun grot dus verlaten. Na ruim een uur gelopen te hebben komen we aan op dit punt en het is rustig. Toeristen hebben wel hun camera’s in hun handen maar zien er ook uitgeput uit en het lijkt erop dat de vleermuizen vandaag niet van zich gaan laten horen of zichzelf gaan laten zien. Gelukkig hebben we nog 2 dagen en, dus, nog 2 kansen om ze te zien. Net na zes uur vertrekken we weer richting de uitgang van het park en in een zeer vlotte looppas bereiken we dit door de pikdonkere paden in 45 minuten (de volgende dag nemen we dus onze zaklamp mee). De tuk tuk brengt ons naar het resort. ’s Avonds nemen we een heerlijke douche en eten we in het restaurant van het resort en uitgeput als we zijn genieten we nog van een typische Mulu dans van de Indianen die daar woonachtig zijn.
We gaan vroeg naar bed om de volgende dag fris en fruitig aan onze 2e dag in Mulu te beginnen, we hebben onze slaap hard nodig. Echter denken onze geesten daar anders over, de Malaria pillen die we hebben genomen doen hun werk! De bijwerkingen (hallucineren) is in volle gang, beiden doen we geen oog dicht die nacht. Midden in de nacht werden we nog lastig gevallen door (hoogstwaarschijnlijk) apen die over het dak liepen en op de deur bonkten en aan de deurhendel trokken. Daarvan schrok ik zo erg dat ik geen benul had wat er gaande was en in oorlogshouding voor de deur stond voor het geval dat iemand naar binnen wilde komen, haha! Ik heb geen idee wat ik dacht… Fleur lag helemaal dubbel om mijn reactie!
Om 5 uur gaat de wekker en na het douchen sluiten we de koffers en maken ons klaar om naar de luchthaven te reizen. Er wordt netjes een taxi naar binnengehaald om 6 uur en onze rit begint. Op dit tijdstip is er nauwelijks verkeer en we kunnen lekker doorrijden, we twijfelen wel of het wel zo een goede keuze was geweest om de taxi te nemen. Deze chauffeur is gelukkig wel stil en probeert niet van alles te verkopen aan ons en heeft netjes zijn meter aangezet, echter is zijn rijstijl niet helemaal veilig. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren aan op de luchthaven. Bij het parkeren werp ik een blik op de teller van de taxi meter en zie 60 staan en ik denk “dat is een stuk beter dan die 80 die ons verteld werd door de conciërge van het hotel”. Ik wilde gewoon 80 Ringgits geven omdat die man netjes zijn werk heeft gedaan. Op dat moment, klikt de chauffeur snel de meter uit en vraagt vervolgens 100 Ringgit van ons met argument dat het nacht tarief was. Het is nog geen 7 uur ’s ochtends en we hebben weer ruzie met een taxi chauffeur! Ik vertel hem netjes dat het nacht tarief niet geldt op dit tijdstip en meneer de chauffeur begint zijn stem te verheffen. Wij stellen voor hem gewoon 80 te geven (ondanks de 60 op de teller) waarop hij woedend de auto uitstapt. Ik verwachtte hem met een honkbalknuppel voor mijn deur te staan, dus ik stap snel uit om te kijken wat hij ging doen. Hij pakte slechts de koffers, waarop ik hem de 80 Ringgits gaf met een glimlach. Hij mompelde wat verder en wij konden gaan inchecken.
Voordat we boarden eten we onze ontbijt op welke goed te eten was en gaan zitten voor onze 1 uur en 50 minuten durende reis naar Kuching. We hebben besloten om al onze reizen te maken met Malaysia Airlines (niet veel duurder Air Asia en wat gunstigere vliegtijden).
Bij het plaatsnemen valt me op dat er Nederlanders in het vliegtuig zitten en we gaan vermoeden dat er best veel Nederlands in Maleisië te vinden zijn. Het tweede dat me opvalt is dat er een fleece te vinden is in het buideltje voor me en verder bij geen andere stoelen, ik sta er niet te lang bij stil. Nadat we opstijgen krijg ik toch wat last van mijn rug en krijg de indruk dat er iets mis is met de stoel waar ik op zit waarop ik dacht dat het toch wel aan mij zou liggen. Na 5 minuten trok ik de pijn en ongemakkelijk houding niet en de stoel was inderdaad ingezakt en de fleece was blijkbaar bedoeld om op te zitten, haha! Bij het hapje dat we ontvangen zit een verpakking met 3 Ferrero Rocher’s, dat is luxe dat we niet veel hebben gezien op vluchten (in tegenstelling tot mijn stoel uiteraard).
Na ongeveer 7 kwartier vliegen over zee landen we op Kuching in de provincie Sarawak en kunnen we richting de volgende gate, het vliegtuig vertrekt pas om 11:15 uur en moeten we, dus, ruim een uur doden. De vluchten naar Mulu worden uitgevoerd door MASwings, welke een dochtermaatschappij van Malaysia Airlines is, met wat kleinere propeller aangedreven vliegtuigen. De anderhalf uur durende vlucht met alleen zicht op bomen, gebergten en mooi kronkelende rivieren brengt ons in het noorden van Sarawak waar we midden in de jungle landen. De terminal van de luchthaven is geen terminal te noemen, het vliegtuig parkeert zich op zo een 30m van de terminal en je loopt naar binnen waar je wc’s hebt en een loketje waar je de koffers kunt ophalen. De jongens trotseren de warmte bij het laden van de koffers op grote karren die naar het loket worden gereden. Als iedereen bij het uitstappen haar/ zijn eigen koffer zou meenemen zou het makkelijker en sneller gaan denk ik.
Eenmaal de koffers opgehaald staat er aan de andere kant van de terminal een busje te wachten die ons naar ons resort zou brengen (we wilden eerst in het park zelf slapen, echter doordat we zo laat informeerden bleek deze al helemaal vol te zitten en moesten we uitwijken naar het wat duurdere en luxer resort). Zodra we instappen in het busje worden we vergezeld door andere toeristen, uiteraard allemaal Nederlanders. Eén van de heren (jaartje of 45) spreekt ons aan en begint zijn reisverhaal op te sommen en wat hij allemaal wel niet had gezien in zijn leven. En op deze vakantie had hij zijn dochtertje meegenomen. Althans dat dachten we toen we het meisje van een jaar of 20 zagen, later bleken ze geen dochter en vader te zijn. En natuurlijk kent liefde geen leeftijd, maar wij hebben wel heerlijk kunnen lachen toen docht.. vrouwlief vertelde dat iedereen dacht dat hij haar vader was.
Goed, eenmaal aangekomen op het resort (www.royalmuluresort.com) kunnen we inchecken en tijdens het inchecken verzamelen de meeste toeristen zich al op één punt om foto’s te schieten van een spin met formaten en kleuren die we in Nederland niet snel zullen tegenkomen. Na het inchecken lopen we naar onze kamer toe, het resort is daadwerkelijk prachtig! De locatie (uiteraard midden in de jungle) en hoe het gebouwd is! De kamer is heel ruim, netjes en schoon. Fleur is het meest gelukkig met het feit dat er geen wifi is, ik baal daar wel een beetje van, haha!
Na het opfrissen spuiten we onszelf onder met deet en trekken onze loopschoenen aan en maken we ons op voor onze eerste aanraking met Gunung Mulu, National Park (www.mulupark.com). Het resort heeft kleine busjes en soort van tuk tuk’s die vanaf het resort naar het park en vice versa pendelen voor een kleine vergoeding. Bij het inlopen van het park moet men eerst over een brede houten hangbrug (canopy) en vervolgens dient iedereen zich te melden bij het kantoor van het park. Wij zijn dus meteen naar binnen gegaan om het één en ander uitgelegd te krijgen. Dwars door het park is er een pad aangelegd en dat pad leidt tot de bezienswaardigheden, daarnaast zijn er ook paden die wat wilder zijn. Bepaalde bezienswaardigheden mag je op je eigen houtje doen en andere ben je verplicht onder begeleiding te doen en moet je dus extra voor betalen. Wij hebben meteen 3 dagen entree voor het park betaald en voor de eerstvolgende 2 dagen de begeleiders geboekt voor wat bezienswaardigheden. Omdat het op die dag al middag was, konden we ons niet meer opgeven voor een bezienswaardigheid op die dag en zijn we gaan wandelen op onze eigen houtje naar de Paku waterval. De torenhoge bomen (30 – 40m hoog), hagedisjes, libellen, vlinders ter grootte van vogels, slangen, torren, slakken ter grootte van tennisballen, duizendpoten van ongeveer 25cm en de soms oorverdovende geluiden van de insecten houden ons goed bezig op ons pad naar de waterval. Na ca. anderhalf uur bereiken we de waterval, het was niet echt wat we ervan verwachtten maar zeker wel leuk om te zien.
Het was al 4 uur geweest in de middag en we wilden richting de zogenaamde ‘bat observatory’ waar men zich iedere dag tussen 5 en 6 uur verzamelen om naar vleermuizen te kijken die bij zonsondergang massaal op zoek gaan naar eten en hun grot dus verlaten. Na ruim een uur gelopen te hebben komen we aan op dit punt en het is rustig. Toeristen hebben wel hun camera’s in hun handen maar zien er ook uitgeput uit en het lijkt erop dat de vleermuizen vandaag niet van zich gaan laten horen of zichzelf gaan laten zien. Gelukkig hebben we nog 2 dagen en, dus, nog 2 kansen om ze te zien. Net na zes uur vertrekken we weer richting de uitgang van het park en in een zeer vlotte looppas bereiken we dit door de pikdonkere paden in 45 minuten (de volgende dag nemen we dus onze zaklamp mee). De tuk tuk brengt ons naar het resort. ’s Avonds nemen we een heerlijke douche en eten we in het restaurant van het resort en uitgeput als we zijn genieten we nog van een typische Mulu dans van de Indianen die daar woonachtig zijn.
We gaan vroeg naar bed om de volgende dag fris en fruitig aan onze 2e dag in Mulu te beginnen, we hebben onze slaap hard nodig. Echter denken onze geesten daar anders over, de Malaria pillen die we hebben genomen doen hun werk! De bijwerkingen (hallucineren) is in volle gang, beiden doen we geen oog dicht die nacht. Midden in de nacht werden we nog lastig gevallen door (hoogstwaarschijnlijk) apen die over het dak liepen en op de deur bonkten en aan de deurhendel trokken. Daarvan schrok ik zo erg dat ik geen benul had wat er gaande was en in oorlogshouding voor de deur stond voor het geval dat iemand naar binnen wilde komen, haha! Ik heb geen idee wat ik dacht… Fleur lag helemaal dubbel om mijn reactie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
