Twin Towers en weer naar huis

Dag 15. Kuala Lumpur – Amsterdam (26 september 2010)

Op onze, alweer, laatste dag van onze reis hebben we maar 1 doel en dat is de loopbrug van de Petronas torens bezoeken. De kaartjes worden gratis uitgedeeld onder de torens en wie het eerst komt, wie het eerst maalt is de regel. Ow ja, op is op geldt hier ook.

Om 08:30 uur gaan de loketten open en omdat het een zondag is wordt er een grote drukte verwacht. Om deze reden gaan wij vroeg uit de veren en schuiven we om 07:45 uur aan bij de honderden mensen die voor ons staan. We hadden ook niet veel later moeten komen, ongeveer 10 minuten later worden er geen mensen meer toegestaan in de rij.

In een warme en nauwe gang staan/ zitten we te wachten totdat het 08:30 uur is. Fleur en ik houden ons bezig met wat muziek luisteren via mijn telefoon en we houden het gezellig voor onszelf. Het werkt als volgt: om half negen staan er 2 mensen bij een loket met een mobiel apparaatje bij wie men een kaartje kan krijgen. Ieder uur dat de torens open zijn is opgesplitst in 4 tijdsloten en men kan aangeven welk kwartier ze de torens willen bezoeken. In de rij staan meerdere schermen die aangeven hoeveel plaatsen er nog beschikbaar zijn per tijdslot. Tegen de klok van 09:30 uur zijn we dan eindelijk aan de beurt en veel keuze hebben we niet meer en kiezen een tijdstip rond 17:00 uur. We worden verzocht om een kwartier van te voren aanwezig te zijn.

Nadat we onze tickets opgehaald hebben, gaan we terug naar het hotel om te ontbijten, onze koffers weer in te pakken en uit te checken. De koffers worden opgeslagen bij de conciërge en wij benutten de rest van de middag in het winkelcentrum onder de befaamde torens en maken nog een wandeling in het park achter de torens (waar we ook al op onze eerste dag van onze reis waren).

Een kwartier voordat we aanwezig moesten zijn bij de ingang van de torens, staan we er ook (we moesten een stukje rennen, want van al dat wachten werd ik wat laks in het tijdsbesef en de ingangen van de torens zijn vrij ingewikkeld). We mogen een klein theatertje/ bioscoopje in en daar moeten we wachten, we krijgen na het wachten een filmpje te zien over Petronas (zij zien dit als een kans bij uitstek om wat reclame te maken voor hun producten en organisatie). Na het filmpje mogen we richting de liften, eenmaal hier aangekomen mogen we wederom wachten (ca. 15 minuten) en nadat we gefouilleerd zijn en onze tassen hebben afgegeven aan de garderobe mogen we nog even wachten en dan uiteindelijk de lift in. De groepjes waarin je gaat is maximaal 12 personen groot en dat geeft je lekker de vrijheid en ruimte om wat foto’s te maken en te genieten van het uitzicht.

Het uitzicht is niet zo bijzonder zoals vanaf de KL Tower. Na wat foto’s genomen te hebben en een gesprek gehad te hebben met een sympathiek, ouder stel uit Australië (die overigens ook aangaven dat er echt heel veel Nederlanders te vinden zijn in Maleisië) mogen we binnen 10 minuten weer de lift in om naar beneden te gaan. Verwacht niet te veel voor al het wachten dat je moet doen, maar het is zeker een must do als je in KL bent.

We gaan voor het laatst uit eten (wederom in het Hard Rock Café) en neuzen nog wat na in de lobby van het hotel. Een taxi naar de luchthaven willen we niet meer en gaan met de taxi naar KL Sentral en gaan met de KLIA Ekspres naar het internationale luchthaven (welke overigens echt heel netjes, mooi en duidelijk is en om deze redenen ook vele prijzen heeft gewonnen). We geven onze laatste Ringgits uit aan tijdschriften en Starbucks en kunnen boarden voor onze laatste vlucht van 2010.

Het was een geweldige reis en avontuur door Maleisië/ Borneo. Dit land biedt nog veel meer dan wij gezien hebben. Wij gaan zeker nog een keer terug, geen twijfel…