Niet meer ziek en hallo stare-city
Door: Erden
22 September 2010 | Maleisië, Semporna
Dag 11. Sandakan – Semporna (22 september 2010)
Beiden zijn we opgelucht omdat we ons al wat beter voelen op deze ochtend, maar we zijn nog niet fit genoeg om de excursie te doen die we nog wilden doen, naar de Labuk bay Proboscis monkey sanctuary om de neusapen te bekijken.
Onze vlucht naar Tawau waar we vandaan gaan reizen richting Semporna vertrekt pas om 16:05 uur en zal 40 minuten duren. Bij het ontbijt in het hotel word Fleur nog gevraagd of de dames van de keuken met haar op de foto mogen, ze vinden haar heel erg mooi. Ik zou er bijna jaloers van worden :). Na 24 uur niet gegeten te hebben, was voedsel zeer welkom en onze misselijkheid is zo goed als weg en we zijn beiden weer vrolijk. Na het uitchecken hangen we de hele dag maar in de lobby. We zetten wat dingen op papier voor dit reisverslag en bekijken de foto’s van de afgelopen 11 dagen.
Met nog een uur te gaan voor het vertrek van het vliegtuig zitten we braaf voor het loket te wachten, echter zien we nog geen mede passagiers en/ of iets van een boord waarop we iets kunnen lezen over een eventuele vlucht naar Tawau. Er wordt ondertussen wel ingecheckt op een andere vlucht, met flink wat onzekerheid schuif ik aan om te vragen naar onze vlucht. De luchthaven is zo klein dat ze pas 45 minuten van te voren het loket opengooien om in te checken voor de vluchten, dus er is niets aan het handje en we kunnen een kwartier later inchecken en ons opmaken voor onze reis naar Tawau.
De vlucht met MASwings is zoals altijd goed te noemen (afgezien van die turbulentie richting KK, maar dat is uiteraard niet te wijten aan de luchtvaartmaatschappij). Nadat we landen op het kleine luchthaventje van Tawau moeten we dus op zoek naar een rit naar Semporna. Hier hebben we een hotelreservering voor 3 nachten en dit zal ook onze uitvalspunt zijn voor de 2 dagen duiken die we gaan doen. In de terminal worden we al snel aangesproken door een chauffeur van een vrij luxe/ grote duikschool die in Semporna gevestigd zit, waarbij wij vertellen dat we al een hotel en duikschool hebben. Hij vertelt ons daarop dat het hem niets uitmaakt en dat hij gewoon niet alleen wil terugreizen (hij had verder niemand om op te pikken) en hij bood ons een goedkopere tarief dan de taxi’s op het moment dat wij vertelden dat wij liever het gemak van een taxi hadden voor dit ritje van ongeveer een uur. Als echte Nederlanders konden we geen nee zeggen tegen zijn voordelige tarief en met zijn minibusje rijden we richting Semporna. Ook dit is een vrij armoedig dorpje merken we al snel op, echter wederom geen gebrek aan een Kentucky Fried Chicken hier. Na het inchecken in ons hotel (http://www.seafesthotel.com/) is het al ’s avonds en beslissen we de duikschool te zoeken met wie we willen gaan de duiken op de eerstkomende 2 dagen. Onze keuze voor de duikschool, n.a.v. Tripadvisor, websites van de duikscholen en ervaring van een collega van me, is gevallen op Scuba Junkie (http://www.scuba-junkie.com/). Zoek ze ook maar eens op op Facebook zou ik aanraden voor prachtige verhalen en foto’s.
Zodra we buiten lopen valt het ons op dat het volk hier niet verlegen is en dat mensen met westerse uitstraling als een soort van object voor ze zijn. Fleur werd door iedereen aangestaard en mannen braken nog net niet hun nek bij het omkijken. Auto’s minderden vaart en blijven naast ons rijden. Er was gelukkig niets agressiefs of iets dat fysieks aan de hand, dus we gaven al snel de bijnaam aan deze stad: stare-city. De 2 opvolgende dagen is het steeds hetzelfde verhaal geweest tijdens onze wandeling van ons hotel naar de duikschool en op de terugweg. Eerst dachten we dat het lag omdat ze Fleur sexy vonden, maar ook naar mij werden er vrolijke opmerkingen geplaatst. Maar goed, die avond vinden we al snel de duikschool en we zijn opgelucht dat het met ongeveer 5 minuten makkelijk te lopen is. Onderweg komen we het restaurant tegen van de grote concurrent van Scuba Junkie: Uncle Chang. Dit restaurant is gebouwd op houten pilaren boven het water en ze serveren verse vis zoals we dat in KK hebben gedaan. Het eten was aan de prijzige kant, maar wel zeer lekker. Fleur voert – in een ietwat melige bui – een tandheelkundig onderzoek uit bij het visje dat we zojuist opgegeten hebben.
Beiden zijn we opgelucht omdat we ons al wat beter voelen op deze ochtend, maar we zijn nog niet fit genoeg om de excursie te doen die we nog wilden doen, naar de Labuk bay Proboscis monkey sanctuary om de neusapen te bekijken.
Onze vlucht naar Tawau waar we vandaan gaan reizen richting Semporna vertrekt pas om 16:05 uur en zal 40 minuten duren. Bij het ontbijt in het hotel word Fleur nog gevraagd of de dames van de keuken met haar op de foto mogen, ze vinden haar heel erg mooi. Ik zou er bijna jaloers van worden :). Na 24 uur niet gegeten te hebben, was voedsel zeer welkom en onze misselijkheid is zo goed als weg en we zijn beiden weer vrolijk. Na het uitchecken hangen we de hele dag maar in de lobby. We zetten wat dingen op papier voor dit reisverslag en bekijken de foto’s van de afgelopen 11 dagen.
Met nog een uur te gaan voor het vertrek van het vliegtuig zitten we braaf voor het loket te wachten, echter zien we nog geen mede passagiers en/ of iets van een boord waarop we iets kunnen lezen over een eventuele vlucht naar Tawau. Er wordt ondertussen wel ingecheckt op een andere vlucht, met flink wat onzekerheid schuif ik aan om te vragen naar onze vlucht. De luchthaven is zo klein dat ze pas 45 minuten van te voren het loket opengooien om in te checken voor de vluchten, dus er is niets aan het handje en we kunnen een kwartier later inchecken en ons opmaken voor onze reis naar Tawau.
De vlucht met MASwings is zoals altijd goed te noemen (afgezien van die turbulentie richting KK, maar dat is uiteraard niet te wijten aan de luchtvaartmaatschappij). Nadat we landen op het kleine luchthaventje van Tawau moeten we dus op zoek naar een rit naar Semporna. Hier hebben we een hotelreservering voor 3 nachten en dit zal ook onze uitvalspunt zijn voor de 2 dagen duiken die we gaan doen. In de terminal worden we al snel aangesproken door een chauffeur van een vrij luxe/ grote duikschool die in Semporna gevestigd zit, waarbij wij vertellen dat we al een hotel en duikschool hebben. Hij vertelt ons daarop dat het hem niets uitmaakt en dat hij gewoon niet alleen wil terugreizen (hij had verder niemand om op te pikken) en hij bood ons een goedkopere tarief dan de taxi’s op het moment dat wij vertelden dat wij liever het gemak van een taxi hadden voor dit ritje van ongeveer een uur. Als echte Nederlanders konden we geen nee zeggen tegen zijn voordelige tarief en met zijn minibusje rijden we richting Semporna. Ook dit is een vrij armoedig dorpje merken we al snel op, echter wederom geen gebrek aan een Kentucky Fried Chicken hier. Na het inchecken in ons hotel (http://www.seafesthotel.com/) is het al ’s avonds en beslissen we de duikschool te zoeken met wie we willen gaan de duiken op de eerstkomende 2 dagen. Onze keuze voor de duikschool, n.a.v. Tripadvisor, websites van de duikscholen en ervaring van een collega van me, is gevallen op Scuba Junkie (http://www.scuba-junkie.com/). Zoek ze ook maar eens op op Facebook zou ik aanraden voor prachtige verhalen en foto’s.
Zodra we buiten lopen valt het ons op dat het volk hier niet verlegen is en dat mensen met westerse uitstraling als een soort van object voor ze zijn. Fleur werd door iedereen aangestaard en mannen braken nog net niet hun nek bij het omkijken. Auto’s minderden vaart en blijven naast ons rijden. Er was gelukkig niets agressiefs of iets dat fysieks aan de hand, dus we gaven al snel de bijnaam aan deze stad: stare-city. De 2 opvolgende dagen is het steeds hetzelfde verhaal geweest tijdens onze wandeling van ons hotel naar de duikschool en op de terugweg. Eerst dachten we dat het lag omdat ze Fleur sexy vonden, maar ook naar mij werden er vrolijke opmerkingen geplaatst. Maar goed, die avond vinden we al snel de duikschool en we zijn opgelucht dat het met ongeveer 5 minuten makkelijk te lopen is. Onderweg komen we het restaurant tegen van de grote concurrent van Scuba Junkie: Uncle Chang. Dit restaurant is gebouwd op houten pilaren boven het water en ze serveren verse vis zoals we dat in KK hebben gedaan. Het eten was aan de prijzige kant, maar wel zeer lekker. Fleur voert – in een ietwat melige bui – een tandheelkundig onderzoek uit bij het visje dat we zojuist opgegeten hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
